31 december 2022

Veluwe

Van half november tot half december waren wij, zoals ieder jaar, naar de Veluwe. Wij vinden het heerlijk om dan in deze omgeving te zijn. Dat het slecht weer kan zijn nemen wij op de koop toe, dat weet je in deze periode van het jaar. Wel hopen wij in deze weken op een paar dagen met mist wat het bos mysterieus maakt (mag natuurlijk ook met de zon erbij) en als het even kan een witte wereld. 

Eind november was het een paar dagen een beetje mistig. Niet van die dichte mist, maar meer een sluier van mist. Dit leverde schilderachtige plaatjes op. 

Deze 2 foto's zijn gemaakt tussen Kootwijk en Assel.



De 2 onderstaande foto's zijn gemaakt op de hei bij de zandverstuiving in Otterlo.


En dan wordt het in december koud, héél koud. 's Nachts ging de temperatuur omlaag naar -10° C en overdag bleef het ook onder de nul graden. Ideaal voor aangevroren mist èn een witte wereld. Dat was volop genieten van de prachtige witte natuur. Kijk maar even mee .........

De Posbank is wanneer je er komt mooi; nu was het er super mooi. 




De rijen met knotwilgen langs de Neder Rijn tussen Oosterbeek en Heveadorp leken mooier dan anders in het mistige, witte landschap.



De uitgeboeide kleine Berenklauw was ook in een wit jasje gestoken. Ondanks het vage zonnetje dat door de mist probeerde te komen, was het door de harde, gure wind zooo koud op het open stuk langs de rivier.


Terug in Almere. Ook hier heb ik nog een paar foto's gemaakt van de witte omgeving. Eerst een foto met tegenlicht van de zonsopkomst 


en vervolgens een paar foto's gemaakt op het vlinderveld in het park bij ons huis. 







Op de valreep nog een laatste blog van het jaar 2022. Ik wens iedereen een hele gezellige jaarwisseling en voor 2023 een mooi, gelukkig en vooral gezond jaar. Laten wij hopen dat het een jaar met (meer) vrede in de wereld wordt. 







 


1 november 2022

Zwitserland - Thunersee en Thun

Zoals in het vorige blog (Zwitserse vlinders) beloofd, deze keer foto's van de omgeving van de Thunersee (het Meer van Thun). Het meer is genoemd naar de stad Thun aan het noordwesten van het meer. Eerst even een stukje historie: Na de laatste ijstijd vormde zich daar waar nu de Thunersee en de Brienzersee liggen, de Wendelsee. Door materiaal, zoals bijvoorbeeld kiezelstenen of zand, dat door de rivieren meegenomen werd naar de Wendelsee, werd in het midden van het meer een ophoping gevormd. Hier ligt nu de plaats Interlaken. De naam Interlaken is een samenvoeging van inter (= tussen) en laken (lacus = meer). Aan de westkant van Interlaken ligt de Thunersee en aan de oostkant ligt de Brienzersee. 

Tot zover de historie en nu terug naar het heden. 'Ons' vakantiehuis (het onderste gedeelte is voor ons) staat in het plaatsje Aeschi bei Spiez. Het dorp ligt op 850 meter hoogte.

Aan de ene kant van het dorp heb je mooi uitzicht over de Alpen en aan de andere kant een mooi uitzicht over het meer. 

Uitzicht richting Thun

Uitzicht richting Interlaken

Foto's van de Alpen komen in één van de volgende blogs over Zwitserland aan de beurt.

Over zowel de Thuner- als de Brienzersee vaart, naast de moderne schepen, een radarboot. De radarboten zijn jaren geleden gerestaureerd en een bezienswaardigheid op beide meren. 
De boten verbinden de diverse plaatsen/plaatsjes langs het meer met elkaar. 

radarboot 
 
nieuwe boot

De foto van de radarboot is niet helemaal scherp in dit blog. Waarom? Geen idee; de originele foto is wel scherp. 

Tegenwoordig ben je natuurlijk niet meer afhankelijk van de (radar)boot om van de ene kant naar de andere kant van het meer te komen. De weg langs het meer loopt door de verschillende plaatsen en plaatsjes die aan het meer liggen. Dit gedeelte is mijn favoriet.  




De foto's zijn met mijn telefoon vanuit de auto gemaakt omdat er nergens een plekje is om de auto langs de kant te zetten.  

Foto's van Interlaken heb ik niet. Interlaken trekt heel veel (niet actieve) toeristen aan en is daardoor een 'stad' dat voor een groot gedeelte uit kolossale hotels bestaat. Wij rijden er wel door heen of doen er boodschappen als het zo uitkomt, maar daarna is het weer snel wegwezen. Wij zijn meer van de kleine plaatsjes en de bergen. 

Thun daarentegen is wel een leuke stad met historische gebouwen, indrukwekkende hoge trottoirs, een kasteel en een prachtig uitzicht over het meer met in de verte de Alpen.
Thun dankt zijn naam aan het Keltische woord Dunum, wat vestingstad betekent.
Het kasteel (Schloss Thun) is het symbool van de stad. De torens zijn tussen de jaren 1180 en 1190 gebouwd. In deze torens is een historisch museum ondergebracht met vondsten uit de laatste 800 jaar die betrekking hebben op de regio en zijn geschiedenis. Het pronkstuk van het kasteel is de gerestaureerde ridderzaal uit het jaar 1200. 


Het raadhuisplein met het raadhuis uit het jaar 1600



De historische verhoogde trottoirs in de oude binnenstad van Thun zijn uniek. Zowel boven als beneden zijn winkeltjes en een paar eetgelegenheden gevestigd. 




Thun heeft 2 historische houten voetgangersbruggen met stuwen over de rivier de Aare. De Aare ontspringt aan de Oberaargletsjer in de oostelijke Berner Alpen en loopt via de Brienzersee en Thunersee richting Bern. Daar stroomt de Aare verder richting Bielersee om uiteindelijk uit bij Koblenz, na 291 km afgelegd te hebben, uit te monden in de Rijn. 



Tot zover het eerste blog over Zwitserland. Omdat wij al vele jaren in dit gedeelte van Zwitserland komen, maak ik tegenwoordig minder foto's van de omgeving. Daarom heb ik zowel oude als nieuwe foto's gebruikt. Ik hoop dat de oude foto's niet storend gevonden worden.


28 september 2022

"Zwitserse vlinders"

Inmiddels is het de 3e week van augustus en zijn wij aangekomen in Zwitserland. De omgeving in het Berner Oberland is zo ongelooflijk mooi. Vanuit het huis dat wij gehuurd hebben, hebben wij uitzicht op de hoge alpen zoals de Eicher, Munch en Junkfrau met hun eeuwige sneeuw. In een volgend blog zal ik iets van de omgeving laten zien. 

Als eerste zijn de vlinders aan de beurt die in de tuin bij het huis rondvlogen. Vorig jaar heb ik de Koninginnepage kunnen fotograferen en ik hoopte deze vlinder ook dit jaar te zien. Wat super dat ze zich in de eerste week van de vakantie nog liet zien. Daarna was zij verdwenen.



Ze kwam aangevlogen en ging op deze kaardenbol zitten. Kennelijk beviel dit plekje haar goed waardoor ze een tijdje bleef zitten en ik een paar foto's kon maken. 

Het grote koolwitje was ook van de partij. Erg veel geduld om ergens lang te blijven zitten had hij (of zij) niet. Veel foto's van het koolwitje zijn dan ook niet echt scherp geworden. Deze twee mogen wel gezien worden. 



Deze gele luzernevlinder zag ik al een tijdje voorbij vliegen voordat hij eindelijk onderste boven op de bijna uitgebloeide vlinderstruik ging zitten of liever gezegd hangen. Jammer dat de vlinder daarna niet meer in de tuin is geweest.


Ik was aan het begin van de zomer blij dat één kolibrievlinder zich heeft laten zien en dat ik deze heb kunnen fotograferen. Nu vlogen er wel 3 of 4 van deze vlinders door de tuin. Ik kon het niet laten om nu ook een paar foto's te maken ondanks dat op dat moment de zon volop scheen. Dit moet een zonneaanbidder zijn geweest; zodra er schaduw was, liet hij zich niet zien. 



In het gras en op de gele zonnehoed zag ik veel bruine vuurvlinders. Wat zijn dit ontzettende beweeglijke vlinders. 




Dit is dan toch ècht mijn laatste blog over vlinders van dit jaar. Volgend jaar weer nieuwe kansen. 



26 september 2022

Veluwe - bloeiende heide en vogels rondom het huis

Eindelijk weer eens rustig gezeten om mijn foto's uit te zoeken en een blog te maken. In de vakantieperiode was het er niet van gekomen. Ik begin met de eerste week van augustus. Heerlijk een week naar de Veluwe. Door het zonnige, warme weer was de heide al behoorlijk gekleurd toen wij aankwamen. 

Op één van de avonden was er een mooie zonsondergang en ben ik de hei opgegaan om foto's te maken. Toen ik een mooi plekje gevonden had en op mijn knieën tussen de hei zat, kwamen er 2 dames uit België langsgelopen die vol verbazing vroegen wat ik daar aan het fotograferen was. De hei antwoordde ik. De hei? vroegen zij verbaasd. Hoe kan je de hei fotograferen als je op de grond zit? Ik vertelde dat ik niet de hele oppervlakte met hei wilde fotograferen, maar een close up foto wilde maken. Zij snapte er niets van, dus heb ik ze een foto op het schermpje van mijn camera laten zien. 



Op deze manier hadden ze nog nooit naar de heide gekeken. Dat hei op zich zo mooi is met al die kleine bloemetjes en niet alleen maar een paarse vlakte is, dat hadden zij niet verwacht. Daarna vervolgden zij hun wandeling over de hei en de zandverstuiving. 

Bij het huis stond een vogeldrinkbak die deze merel zich als haar privè bad had toegeëigend. Zodra er andere merels in de buurt kwamen, werden zij weggejaagd. Eerst keek zij om zich heen of er geen andere vogels in de buurt waren om vervolgens een uitgebreid bad te nemen. Kennelijk was zij erg op haar privacy gesteld. Het was een kostelijk schouwspel om naar te kijken. 





Niet alleen het vogeldrinkbakje was erg in trek. Bij de pindakaas was het een komen en gaan van koolmeesjes. Regelmatig was het knokken om erbij te kunnen.


Ook veel volwassen koolmezen gaven hun jongen pindakaas. Tegelijkertijd leerden zij hun jongen zelf hun eten te pakken. De pindakaaspot bleek een moeilijk te nemen obstakel te zijn, maar ook hier wint de aanhouder en hadden de jongen het snel onder de knie.



Aan de achterkant van het huis was het een kabaal van jewelste door hongerige jonge koolmeesjes in een nestje in de houten muur. Op een gegeven moment kwam een jong even kijken hoe de boze buitenwereld eruit ziet. Hij zag er een beetje verward uit.


Het is geen mooie foto omdat hij hoog in een kleine ruimte tussen het dak en de houten balken zat. Toch krijgt de foto een plaatsje omdat ik dit kleintje wel aandoenlijk vind. 

Alle drukte rond de pindakaaspot werd op een afstandje bekeken door een jonge specht. Zodra alle koolmeesjes maar even wegwaren, zag hij zijn kans schoon om ook een hap uit de pot te nemen. Zodra hij ook maar iets hoorde, was hij weer weg. 



Tot zover de eerste week van augustus. Nu een paar dagen naar huis en dan op vakantie naar Zwitserland. 

   




Wat leuk dat je de moeite hebt genomen om mijn blog te bezoeken.
Dank je wel voor je reactie die je achtergelaten hebt.

Groetjes,
Annette