23 januari 2022

Lepelaarsplassen

 


De Lepelaarsplassen, Oostvaardersplassen, Marker Wadden en het Markermeer vormen samen het natuurgebied Nationaal Park Nieuwland. De kern van de Lepelaarsplassen bestaat uit kleimoeras met drie plassen die ontstaan zijn door zandwinning tijdens de bouw van de Oostvaardersdijk. Langs de dijk bevindt zich een vierde (kwel)plas. Het gebied is vernoemd naar een klein groepje lepelaars die hier in het verleden broedden, maar zij hebben tegenwoordig hun plek op de Waddeneilanden gevonden. 

De Lepelaarsplassen behoort tot één van de mooiste natuurgebieden van Flevoland met plassen, rietvelden en natte graslanden en hierdoor een waar vogelparadijs. Je loopt hier tussen de rietvelden en wilgenbossen, bramenstruiken, langs hoge schietwilgen en overhangende vlierstruiken. Rond de Lepelaarsplassen liggen verschillende observatiepunten, waaronder observatiehut de Lepelaar. 

Deze hut biedt uitzicht op de Grote Plas, twee vogeleilandjes, het omringende wilgenbos en een aalscholverkolonie. 

Ik was al een paar maanden niet niet naar de Lepelaarsplassen geweest maar omdat het ook het gebied van de ijsvogel is (en die staat nog steeds hoog op mijn "fotografeer wensenlijstje") werd het weer eens tijd. De ijsvogel heeft zich niet laten zien, wel zwommen er kuifeenden, een paar grauwe ganzen en een zwarte zwaan. 

         




Een paar dagen later ben ik weer teruggegaan naar de vogelhut in de hoop deze keer wel de ijsvogel (een vrouwtje) te zien. Tevergeefs de tak waarop zij haar vis eet en regelmatig zit, bleef leeg. 


Teruglopend vanaf de vogelhut zaten in de boom langs het pad een paar staartmeesjes. De meesjes zaten geen moment stil, waardoor de foto niet helemaal scherp geworden is. Ik denk dat de koude en stijve handen die ik door de tocht in de vogelhut gekregen had, ook hieraan hebben bijgedragen. 


Het begroeide moerasdeel is spontaan ontstaan na de drooglegging van Zuidelijk Flevoland. Verder bestaat het gebied grotendeels uit open water, nat grasland en rietlanden. 




De Lepelaarsplassen is ook het leefgebied van de otter en de bever. Misschien zie ik die, net zo als de ijsvogel, een volgende keer.


7 januari 2022

De Veluwe eind november/begin december 2021

De laatste week van november en de 2 eerste weken van december van het afgelopen jaar waren wij op de Veluwe. Het is, ongeacht het weer, heerlijk om daar te zijn. Natuurlijk hoop je op in ieder geval droog weer, maar ook een paar dagen mooi winterweer koud met zon en dagen met mist (en zon). De mist maakt de bossen altijd een beetje mysterieus en daar hou ik van. Helaas overheerste deze 3 weken de regen, zoooo jammer!

Het begon koud met zelfs een beetje sneeuw! Toen het begon te sneeuwen kreeg ik meteen hoop op zo'n pak sneeuw als er aan het begin van het jaar (februari) gevallen was. Maar nee hoor, het bleef bij een beetje poedersneeuw dat één dag is blijven liggen. Nou ja, toch wat sneeuw gehad.


In Gelderland staan veel kastelen waaronder Huis Zypendaal bij Arnhem, een buitenplaats uit de 18e eeuw. Tijdens de 2e wereldoorlog lag er op het terrein van Huis Zypendaal de enige Duitse erebegraafplaats. De Duitsers noemden het Ehrenfriedhof Zypendaal. Tot 17 september 1944, het begin van de slag om Arnhem, vonden hier begrafenissen plaats met groot militair ceremonieel. In 1948 werden de (ongeveer 1.700) lichamen geborgen en overgebracht naar de Duitse begraafplaats bij Ysselsteyn. Daarna zijn er op deze plek bomen geplant en is er vandaag de dag niets dat herinnert aan de begraafplaats. 
Huis Zypendaal is voor een deel als museum ingericht. In de overige ruimtes is het centraal kantoor van Geldersch Landschap en Kastelen gehuisvest.  






Als wij dan toch in Gelderland zijn, wil ik graag ook nog naar Landgoed Staverden. Op mijn website onder Historie kun je meer lezen en foto's bekijken over Landgoed Staverden Ik laat nu alleen een paar foto's zien van het landgoed in de herfst/winterkleuren. 





De mist heeft zich ook nog een paar dagen (goed) laten zien. Niet met, zoals gehoopt, het zonnetje erbij en dus ook geen mooie zonneharpen. Gewoon grauw en hartstikke waterkoud. 






Zoals hierboven te zien is, waren de bomen al erg kaal. Het meeste blad lag op de grond. Toch hing er heel af en toe nog een blaadje aan de takken en zat er, voor nog een beetje kleur, aan een enkele struik een rood besje. 




In tegenstelling tot bij ons thuis in Almere, waren er op de Veluwe nog best wat paddenstoelen te vinden. Ik heb er een paar collages van gemaakt omdat anders deze pagina veel te lang wordt.




Tenslotte sluit ik af met een zonsondergang in het bos. Zelf vind ik het een wat rommelige foto, maar het licht was voor een kort moment zo mooi.




Wat leuk dat je de moeite hebt genomen om mijn blog te bezoeken.
Dank je wel voor je reactie die je achtergelaten hebt.

Groetjes,
Annette