Hierbij kwamen de laatste foto's van mijn Riley voorbij. Tsja, Riley mijn maatje, mijn grote lobbes …….. de tranen lopen weer over mijn wangen. Riley werd geboren op 1 januari 2011 als Max van de Eldanimo, maar wij vonden de naam Riley leuker en die hoor je ook minder dan Max. Een prachtige, vrolijke, lieve, zeer actieve Berner Sennen met een lekkere eigenwijze toet. Vanaf het moment dat hij met ons mee naar huis ging, was het goed. Hij vond het heerlijk bij ons. Helaas hebben wij in augustus 2018, veel te vroeg, afscheid van hem moeten nemen. Vanwege slijtage en daardoor een vergroeiing in zijn rug raakte hij verlamd en hadden wij geen andere keus dan hem in te laten slapen. Wij missen hem nog steeds heel erg en dat zal ook nog wel een tijd zo blijven.
En actie ………….!
Wie is die rare snuiter die terugkijkt vanuit het water?
Niet storen …… ik ben op vakantie!
Eten???? Riep iemand eten ……….?
Hoorde ik de koekjestrommel?
Ik ben de trotse eigenaar van deze prachtige stok …….
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet ………...
Heerlijk die sneeuw, ik blijf nog even ………….
Water! …… goh, wat heb ik een vreselijke dorst!
Oppassen dat ik niet over mijn tong struikel …….
Moet ik nu alweer op de foto???? Ik kijk niet hoor!
Tot de volgende keer!
Annette
Van harte beterschap Annette. Wij hebben ook al 2 honden jong overleden, het blijft een gemis. Groetjes Caroline
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Caroline, lief van je.
VerwijderenRiley was onze 3e Berner. Nadat we onze tweede Berner, Jessy, vanwege kanker hadden moeten laten inslapen, wilde ik écht geen hond meer. Maar na 2 jaar zijn we er toch weer aan begonnen.
Groetjes en alvast een fijn weekend,
Annette
Oei!!!! Dat is zeer zeker heel verdrietig Annette!
BeantwoordenVerwijderenEen hond is niet alleen een maatje maar vaak ook je trouwste vriend.
Afscheid nemen van een dierbare vriend is echt heel verdrietig en geloof ook direct dat je hem nog steeds mist.
Mijn eerste hond Aswin moest ook inslapen en daarna heb ik nooit meer een hond genomen. Ik moet er niet aan denken om nog weer een keer door zoveel verdriet heen te moeten.
Ik wens je heel veel sterkte met je heup en dat je weer heel gauw "de natuur " in kan.
Groetjes, Helma
Hi Helma,
VerwijderenDat was ook mijn reactie toen ik onze vorige Berner Sennen, Jessie, in heb moeten laten slapen. Ik wilde absoluut geen hond meer. Bij Rob, mijn man, begon het na een jaar toch weer te 'kriebelen'; bij mij heeft het 2 jaar geduurd. Ik had mij voorgenomen om mij niet meer zoveel aan het beestje te hechten, eigenlijk tegen beter weten in. Dat is natuurlijk totaal niet gelukt. Ik was echt gek op Riley en omgekeerd gelukkig ook.
Voorlopig komt er zeker geen nieuwe hond. Eerst maar herstellen van de heupoperatie en volgend jaar op vakantie naar Canada. Ook niet verkeerd toch?!
Ik hoop ook weer snel op pad te kunnen met mijn camera. Zeker nu de natuur weer zo mooi wordt. :-)
Groetjes,
Annette