De Veluwe in de maand mei

In de maand mei waren wij weer een paar weken op de Veluwe te vinden. De eerste week begon veelbelovend met zon een een heerlijke temperatuur. Wat een verademing na al die regen! Zou het mooie weer nu eindelijk doorzetten? Helaas ........ het mooie weer maakte weer plaats voor regen en, zeker voor deze tijd van het jaar, een te koude temperatuur. Maar ik klaag niet hoor; het is zo wie zo heerlijk om op de Veluwe te zijn. 

Met de mooie dagen zag je het bos letterlijk opbloeien. De bermen langs de zandpaden kregen steeds meer kleur door de bloemen die uit hun knop kwamen. Kijk maar even mee.

Bos vergeet-mij-nietje

Dagkoekoeksbloem

Distel

Toen ik het Fluitenkruid aan het fotograferen was, stopte er een fietser die mij verbaasd vroeg "Ben je onkruid aan het fotograferen?" Nadat ik hem geantwoord had dat onkruid in de bloei ook heel mooi is, keek hij mij een beetje vreemd aan en vervolgde schouderophalend zijn weg met de woorden "Nou ja, je zult er wel iets moois van maken". Laat dat nou net mijn bedoeling zijn ..... 😊 

Fluitenkruid

Fluitenkruid

Gestreepte witbol

De bermen werden steeds mooier en kleurrijker.  

Overblijvende ossentong

Smalle weegbree

Vingerhoedskruid

Vlierbes

Op veel plekken op de Veluwe staan grote groepen Vingerhoedskruid in verschillende kleuren in bloei. Zo'n mooi gezicht! (De foto is gemaakt met de telefoon)

Op de Posbank (Nationaal Park De Veluwezoom) stond de Brem volop in bloei. Een mooi gezicht overal van die gele struiken; daar word je vrolijk van. Waar ik helemaal vrolijk van werd, was het wilde paard dat onder de boom stond te grazen toen ik deze foto maakte (ook met de telefoon).

 

Mei is natuurlijk ook de maand van de jonge vogeltjes. Om het huis waren veel jonge koolmeesjes en pimpelmeesjes te vinden die of gevoerd werden door hun ouders of zelf probeerden pindakaas uit de pot te halen. Het was een grappig gezicht om te zien hoe driftig zij pogingen deden om zelf aan eten te komen. 

Niet alleen de koolmeesjes en de pimpelmeesjes lieten zich veelvuldig zien; ook de boomklever was vaak van de partij en pikte een zaadje mee.

Dit eekhoorntje heeft een vergroeid of gebroken (?) voorpootje waardoor het mank liep en moeite had om in de boom te klimmen en van tak tot tak te springen. Op de foto kan je zien dat het linker voorpootje er anders uitziet dan het rechter voorpootje. 

Achter het huis zat vrij laag in een boom een merelnest met 5 hele kleine, pasgeboren en kale mereltjes. Ik heb het nest één keer gezien en heb het verder met rust gelaten. Ik hoop de volgende keer de jonge mereltjes te zien. 

De foto's in dit blog zijn gemaakt met mijn nieuwe camera, een Sony RX10 Mark IV. 

 

Eindelijk weer een blog

Eindelijk weer een nieuw blog. Het is niet zo dat ik in de tussentijd geen foto's heb gemaakt, maar op de één of andere manier gunde ik mij geen tijd om een keer achter mijn laptop te gaan zitten om een blog te maken. Wat denk ik ook meespeelde was dat mijn (inmiddels) oude camera echt aan vervanging toe was en ik niet meer tevreden was over de foto's die hij maakte. Inmiddels heb ik mijn Sony A58 ingeruild voor een Sony RX10 Mark IV en daar heb ik geen spijt van. 

In dit blog laat ik nog wel foto's zien die ik in Almere en tijdens een vakantie in maart op de Veluwe met mijn Sony A58 heb gemaakt.  

Ik begin met de bloei van de bloesembomen. Ieder jaar weer een prachtig gezicht en de bloesem geeft  mij weer het fijne gevoel van het voorjaar. Bij mij in de buurt is een laantje met aan beide kanten bloesembomen en als die in bloei staan is het echt een sprookje.

Bij mijn buren in de tuin staat een perenboom die begin april volop in bloei stond. Gelukkig hangen er ook takken over de schutting, zodat ik een aantal foto's kon maken vanuit mijn eigen tuin.

Natuurlijk mag de bloesem van mijn eigen kleine kersenboompje niet ontbreken.

In maart zijn wij een paar weken op de Veluwe geweest. Helaas hebben wij die weken heel veel regen gehad en was het bos veranderd in één grote modderpoel. Het frisse groen van het voorjaar ontbrak nog aan de bomen. 

Tijdens een ritje over de Veluwe kwamen wij langs de schaapskooi op de Ginkelse Heide bij Ede waar lammetjes geboren waren. Altijd leuk en ook heel vertederend om te zien.

Ook kwam de paddentrek op gang. In een grote plas zag ik deze twee kleine padden. Zij hadden de hele plas voor zichzelf. Ik wilde nog een paar keer teruggaan om meer foto's te kunnen maken, maar vanwege het weer is dat er niet meer van gekomen.

In de tuin naast de Oude Kerk in Oosterbeek stond een hele grote Magnoliaboom in bloei. Ik vind de Magnolia zo'n mooie bloem, dat deze natuurlijk op de foto moest. 

De Oude Kerk heeft in de 2e wereldoorlog een grote rol gespeeld bij de oversteek van de Poolse troepen over de Rijn van Driel naar Oosterbeek en Arnhem. De kerk en het huis daarnaast, waar de Magnolia in de tuin staat, is bekend uit de film "A bridge too far". In dit huis woonde namelijk de dokter die de vele, bij de overtocht en bij de gevechten gewonde soldaten verzorgde. Een mooie boom op een speciale plek dus.

Ik sluit dit blog af met een hele gewone foto van een koolmeesje op de dikke tak. Niets bijzonders, maar er zit wel een leuk en bijzonder verhaal aan vast (vind ik).

Omdat ik graag foto's van de verschillende vogeltjes wilde maken, had ik op een tafeltje een dikke tak uit het bos neergelegd met daarbij wat pinda's en vogelzaadjes. Het duurde even voordat er een koolmeesje en een boomklever op de tak gingen zitten. Verder waren er heel weinig vogels om het huis die op het voer afkwamen. Misschien kwam het door de Buizerd die achter het huis zijn 'thuis' heeft gevonden. 

Een aantal keren lag de dikke tak 's ochtends aan de andere kant van het terras en was het voer van het tafeltje zo goed als verdwenen. Omdat de tak nogal zwaar was, kon deze niet door een vogel(tje) verplaatst zijn. Maar hoe dan ........????? 

Het antwoord kwam een paar dagen later toen er tot onze verbazing een vos over ons terras liep en op het tafeltje sprong. Op zijn gemak heeft hij, ook naar ons kijkend, de tafel leeggegeten en de tak verplaatst. De vos is nog een paar keer terug gekomen om ook de voerplankjes leeg te eten. Raadsel opgelost!

Het zijn geen goede foto's, maar ik wil ze toch laten zien omdat de vos bij het verhaal hoort. Deze foto's heb ik snel met mijn telefoon gemaakt. Opstaan om mijn camera te halen kon niet, omdat de vos er dan vandoor ging. Op mijn knieën ben ik naar het raam gekropen om deze foto's te kunnen maken. Het zal een idioot gezicht zijn geweest, maar ik kan nu wel bewijzen dat mijn verhaal niet uit mijn duim gezogen is. 😀